Beschikbare Ogen

Het is verrassend hoe de relatie met je publiek verbetert als je zonder oordeel oogcontact maakt met telkens één persoon.

Lees meer

Beschikbare Ogen

Ik hoorde laatste iemand in één van m’n workshops Authentiek Spreken zeggen: “Zo lang heb ik mijn eigen vrouw nog nooit aangekeken”. Hij doelde op een oefening die hij net achter de rug had waarin cursisten in tweetallen elkaar 1 minuut lang in de ogen kijken. Zonder te spreken, zonder oordeel, zonder agenda. Om te ervaren hoe dat is…. als begin van een reeks oefeningen om vanuit oogcontact met telkens één persoon tegelijk verbinding te maken met een publiek van toehoorders.

De man in kwestie vond het onwennig, maar nadat hij het een paar keer herhaald had begon hij het zelfs prettig te vinden en mocht het voor hem best langer duren.

Elkaar langdurig aankijken, het lijkt alsof het niet mag. We zijn het niet meer gewend, hebben er oordelen over, voelen ons er wellicht door bedreigd. Hoe kan dat? Ooit zijn we dit leven allemaal op dezelfde manier begonnen. We worden geboren en belanden dan meestal in een wieg en zodra we onze ogen open kunnen doen, kijken we onbevangen, zonder vrees en met een open blik de wereld in. We worden bewonderd door onze ouders, grootouders, broertjes en zusjes en iedereen die ons maar wil komen bekijken en vasthouden. En zeg nou zelf, wie is er niet geraakt door de aanblik van een paar volledig beschikbare baby-ogen? Mij kan het iedere keer opnieuw weer ontroeren. Ik word er heel vrolijk van.

En dan komt er in ons leven ergens een moment – en dat is voor ieder van ons verschillend -dat we besluiten niet langer meer zo te kijken naar de mensen en de wereld om ons heen. Niet meer met beschikbare ogen. We maken dingen mee, mensen kijken op andere manieren naar ons dan tot dat moment en poef….ineens is het allemaal niet meer zo onbevangen! Ikzelf ben al lang vergeten hoe dat gegaan is. Toch pik ik zo’n oefening als net beschreven heel gemakkelijk op als ik merk dat ik ook zonder oordeel kan kijken en er voor de ander ben en kan kijken en ‘luisteren’ met beschikbare ogen. Alsof ik na jaren niet zwemmen in het water gegooid word en meteen vrolijk weg zwem alsof ik nooit anders gedaan heb. Iedereen in de workshop ontdekt op zijn of haar eigen moment dat beschikbare ogen de sleutel lijken te zijn om zonder spanning, ja zelfs met plezier, een groep mensen te kunnen toespreken.

Het mooie is voor welk publiek je ook komt te staan… er is altijd wel een paar beschikbare ogen aanwezig waarmee je een relatie aan kunt gaan. En zo lijkt het alsof je een verhaal staat te vertellen tegen een goeie vriend. En zodra je dat bij één persoon doet, merk je dat er steeds meer ogen beschikbaar komen, zodat je op een vloeiende, rustige manier je verhaal kunt vertellen. En dan is er nog iets wonderlijks…. Als je op deze manier verbinding maakt met telkens één paar beschikbare ogen tegelijk, dan lijkt het alsof de woorden vanzelf komen. Je hoeft ze niet meer te bedenken of te verzinnen, hetgeen meestal weer spanning oproept. Nee, erop te kunnen vertrouwen dat je precies zegt wat je wilt zeggen door zelf beschikbaar te zijn met je ogen voor wie dat ook is, is magisch. Net zo magisch en onbeschrijfelijk als die ontwapenende ogen van een pasgeborene. Zonder spanning en met plezier en impact spreken voor een groep is daarom eerder een kwestie van afleren dan van aanleren. En het is zo eenvoudig! Alsof je het je hele leven al gedaan hebt.

3 reacties op “Beschikbare Ogen

  1. Hallo Piet Hurkmans,

    Ik zie, lees, een en al herkenning in jouw verhaal. We hebben in ons leven verdedingings muren opgebouwd. Onze open blik, zonder oordelen zijn we kwijt geraakt.
    In mijn werk, De Rode Neus, maak ik gebruik van clownerie.
    Het proces om clown te worden is erg moeilijk, als clown kan je niet liegen op het podium, je anders voor doen dan wie je bent, het functioneert niet. De spirit van de clown is transparant, kwetsbaar en zonder verdediging op het podium. Zo kan hij pas echt contact maken met zijn publiek.
    Dus in het proces naar clown breek je je muren af, dus ook een kwestie van eerder afleren dan van aanleren.

    Groet Vera Baars, De Rode Neus

  2. Piet, je had het niet mooier kunnen omschrijven!!

    Ik heb in jouw workshop (understatement trouwens voor wat jij doet) zelf ervaren hoe heerlijk het is om vanuit verbinding met de ander te spreken, voor mij was het eindresultaat dat ik het gevoel heb overal over te kunnen praten voor een groep en niet eens persé voorbereid. Wat een kracht geeft me dat zeg, dat is van onschatbare waarde! Bedankt daarvoor!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *